Obliczenia przeprowadziłem w dwóch grupach inwestycji – tych, które już zostały wykonane, mając do dyspozycji realne dane po zakończonych robotach, oraz te, które są dopiero planowane, dla których dysponujemy jedynie urealnionymi (na podstawie dotychczasowych doświadczeń) kosztorysami. W taki sposób przeprowadziłem przeliczenia taryf dla około 50 inwestycji kanalizacyjnych.

Na podstawie obliczeń widoczne stały się dość wyraźne zależności:

• jeśli wskaźnik zagęszczenia ludności wynosi nie więcej niż 50÷70 MK/km, obliczeniowa taryfa kształtuje się na poziomie 15÷20 zł/m³, a nawet powyżej,
• jeśli wskaźnik zagęszczenia ludności wynosi około 80÷110 MK/km, obliczeniowa taryfa kształtuje się na poziomie 10 zł/m³,
• jeśli wskaźnik zagęszczenia ludności wynosi około 120 MK/km lub więcej, obliczeniowa taryfa będzie wynosiła poniżej 10 zł/m³, a im wyższy wskaźnik, tym niższa taryfa.

Oczywiście, prawidłowości te zostały określone dla omawianego przedsiębiorstwa i biorąc pod uwagę jej lokalne uwarunkowania. Z przeprowadzonych analiz wynika również, że niewielkie inwestycje są bardzo podatne na zaburzenia, takie jak np. konieczność budowy pompowni, czy konieczność otworzenia nawierzchni asfaltowych albo zabezpieczeń strumieni. Poddają się one stosunkowo dobrze racjonalizacji – czasami ograniczenie budowy pojedynczych wydłużonych odcinków odbierających ścieki z pojedynczych domostw, skutkuje zwiększeniem współczynnika zagęszczenia i obniżeniem potencjalnej taryfy. Tego typu optymalizacje powinny być codzienną praktyką podczas planowania i realizacji inwestycji.