Wodociąg miasta Wrocławia jest jednym z najstarszych w Polsce, a jego początki sięgają czasów piastowskich. Pierwszym dokumentem historycznym w dziedzinie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków jest przywilej księcia Henryka IV Prawego (Probusa) z 31 stycznia 1272 r., zezwalający miastu na pobór wody z rzeki Odry i Oławy
dla wodociągów i zasilanie fos miejskich oraz na odprowadzanie ścieków. Wodę dostarczano wówczas do miasta, aby łatwiej walczyć z pożarami i chronić zdrowie mieszkańców. Powyższą datę przyjmuje się jako początek historii wodociągów Wrocławia.

Pierwsze zapiski mówiące o istnieniu wodociągu pochodzą z 1341 r. Wzmianki z 1387 r. wskazują na istnienie nad Odrą – u wylotu dzisiejszej ulicy Odrzańskiej i Rzeźniczej – koła wodnego, które pobraną z rzeki wodę wlewało do dużych koryt, z których była ona rozprowadzana przez wodociągi. Zapisy z 1445 r. mówią o istnieniu w tym miejscu tzw. Czerpalni Wielkiej, tj. budynku, gdzie mieściły się urządzenia czerpiące wodę i przekazujące ją do rur wodociągowych. Prace wykopaliskowe na Now ym Targu odkryły drewniane rury wodociągowe datowane na przełom XIII i XIV w.