Urzędnik ten zapewne uzyskał duże poparcie społeczne w tym zakresie. Wszelako życie i przyroda nie znosi próżni i gdy chronione kormorany (bobry) zaczęły się nie tylko odtwarzać, ale intensywnie rozwijać, to znacznie trudniej o podjęcie decyzji o ograniczeniu ich przyrostu. Gdy ktoś postanowi o zabijaniu tak pięknych istot – wtedy o dziwo „znikają” społeczne i ekonomiczne uzasadnienia rozwoju tych gatunków, a już istnieje potworna niechęć do zmiany (odwołania) tych szlachetnych zarządzeń sprzed kilkudziesięciu lat.

Na podobnej zasadzie nikt o zdrowych zmysłach nie zaneguje faktu, iż wszystkie wodomierze podlegają prawnej kontroli metrologicznej. Nikt nie zaneguje faktu, że skoro wodomierze służą do rozliczeń za zużytą wodę przed wprowadzeniem do obrotu, muszą posiadać aktualne zatwierdzenie, tj. legalizację pierwotną lub legalizację ponowną. Całość zagadnienia normalizują stosowne przepisy prawne (Dz. U. nr 63 z dnia 22.06.2011, Dz. U. nr 5 poz. 29 z dnia 07.01.2008, Dz. U. nr 229 poz. 2309 z dnia 14.10.2004 oraz Dz. U. nr 182 poz. 1530 z dnia 30.08.2005).

Rozpatrzmy więc praktyczne funkcjonowanie niepodważalnych przepisów i spróbujmy chociaż częściowo zważyć ich skutki ekonomiczne i społeczne. Z uporem będę wracać do podjętych wcześniej sygnałów obciążania w taryfach cen wody i ścieków kosztami, nazwijmy je ogólnie – towarzyszącymi. Tak jak wcześniej wspominałem nikt nie ośmieli się podważać konieczności badań wody, tak jesteśmy przekonani o konieczności badania mierników, jakimi są wodomierze. Tylko czy na pewno są to badania czasowo wieczne? Aktualnie obowiązujący pięcioletni okres legalizacji już od kilku lat jest kontestowany nie tylko przez użytkowników, ale i producentów wodomierzy. Wielokrotnie podnoszone są argumenty o jednak istniejącej różnicy między sławną „syrenką”, a współczesnymi samochodami. Podobnie kolejne lata przynoszą doskonalenie produktu, jakim są choćby wodomierze. A jaki to przynosi skutek w każdej gminie, nie mówiąc o skutkach w skali całego kraju.