Prelegent porówna i oceni uszkodzenia powłok rehabilitacyjnych, stosowanych w odnowie przewodów kanalizacyjnych (zestawionych w wytycznych lub normach brytyjskiej, amerykańskiej, nowozelandzkiej i europejskiej). Pokazane zostaną przykłady awarii rur i powłok rehabilitacyjnych, które wystąpiły z pewnym opóźnieniem w stosunku do momentu zakończenia robót, tj. np. dopiero po okresie roku, dwóch lub trzech lat. Zostaną wyjaśnione przyczyny opóźnień w wystąpieniu niektórych awarii, tj. dlaczego nie wystąpiły one w momencie odbioru robót.

 

***

Prof. dr hab. inż. Andrzej Kuliczkowski

Andrzej Kuliczkowski ukończył Wydział Inżynierii Sanitarnej Politechniki Śląskiej w specjalności Inżynieria Komunalna w 1973 r. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w Politechnice Wrocławskiej w 1978 r., habilitował się w 1986 r. w Niemczech, a tytuł naukowy profesora od Prezydenta RP uzyskał w 2003 roku.

W latach 1973-1986 pracował w Politechnice Wrocławskiej, a od 1986 roku jest zatrudniony w Politechnice Świętokrzyskiej. Jego zatrudnienie na Politechnice Świętokrzyskiej związanie było z misją zorganizowania przez niego nowego kierunku studiów na tej uczelni o nazwie „Inżynieria Środowiska”.

Od początku swej działalności naukowej i zawodowej koncentruje się na zagadnieniach związanych z projektowaniem, budową i eksploatacją sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, w tym w sposób szczególny na zagadnieniach związanych z technologiami bezwykopowej budowy i odnowy sieci infrastruktury podziemnej. Jest on autorem lub współautorem łącznie 374 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 11 książek. Pod jego redakcją ukazał się w 2010 roku pierwszy polski podręcznik kompleksowo prezentujący problematykę technologii bezwykopowych pt. „Technologie bezwykopowe w inżynierii środowiska” o objętości 735 stron. Z dużym zainteresowaniem spotkała się m.in. także jego trzy tomowa książka „Rury kanalizacyjne” o łącznej objętości 1164 stron.

Od 1991 kieruje zespołem badającym przewody kanalizacyjne techniką video, który przebadał łącznie ponad 200 km przewodów kanalizacyjnych, realizując 182 zamówienia z różnych miast polskich.

Przez 7 lat począwszy od 1991 roku był wiceprezesem firmy wykonawczej, która jako pierwsza polska firma wdrażała technologie bezwykopowej odnowy przewodów kanalizacyjnych, w tym m.in. technologie rehabilitacyjne „krótkiego i długiego Reliningu” oraz bezwykopowego powiększania średnicy przewodów przy zastosowaniu metody „Berstliningu”. Od 1998 roku przez kilka lat był także prezesem firmy badawczej EuroKan Sc.

Od września 1995 roku do września 2021 roku był prezesem firmy doradczej „Eko-Inżynieria”, a następnie po zmianie nazwy „Wod-Kan Consulting” specjalizującej się głównie w zakresie doradztwa przy doborze optymalnych technologii odnowy przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych, w oparciu o nagrania ich stanu technicznego techniką video, oraz realizacji ekspertyz i projektów konstrukcyjnych tychże przewodów. Jest autorem 366 ekspertyz oraz 52 wdrożonych projektów z zakresu bezwykopowej renowacji, rekonstrukcji lub wymiany przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych.

Organizował krajowe konferencje „Wod-Kan Instal”, a począwszy od 2005 roku także międzynarodowe konferencje „Technologie bezwykopowe w Inżynierii Środowiska, NO-DIG Poland”.

W latach 2005-2019 roku pełnił funkcję prezesa zarządu Polskiej Fundacji Technik Bezwykopowych oraz członka zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Technologii Bezwykopowych ISTT z siedzibą w Londynie.

Za zorganizowanie pierwszego na świecie Studium Podyplomowego „Technologie Bezwykopowe w Inżynierii Środowiska” został nagrodzony w 2008 roku przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Technologii Bezwykopowych prestiżową nagrodą „NO-DIG Award” .

W latach 2010-2013 na zlecenie Komisji Europejskiej realizował grant dotyczący opracowania nowej technologii bezwykopowej rehabilitacji przewodów wodociągowych, gazowych i kanalizacyjnych wraz z firmami i ośrodkami naukowymi oraz badawczymi z Belgii, Holandii, Włoch i Wielkiej Brytanii.

W ostatnich kilkunastu latach szczególnie aktywnie promował swoje osiągnięcia, jak i całego zespołu dotyczące technologii bezwykopowych na wielu konferencjach o wymiarze międzynarodowym i ogólnoświatowym w Azji (Kuala Lumpur, Pekin, Singapur), Australii (Brisbane, Sydney), Afryce (Kair, Kapsztad), Ameryce Południowej (Sao Paulo, Medellin), Ameryce Północnej (Toronto, Nashville, Sacramento, Waszyngton, Chicago), a także w licznych miastach europejskich (Moskwa, Berlin, Hamburg, Monachium, Lyon, Bruksela, Rotterdam, Lyon, Madryt, Rzym, Sofia, Stambuł, Jassy, Znojmo, Brno, Lwów).

Za swoją działalność uzyskiwał liczne nagrody dziekańskie, rektorskie i ministerialne, otrzymał Złotą Odznakę Honorową PZITS oraz następujące odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej.