Podział hydrantów

Zasadniczo urządzenia do poboru wody można podzielić na dwie kategorie, tj. hydranty zewnętrzne i wewnętrzne. Wykorzystywane są głównie przeciwpożarowo, ale także (w przypadku zewnętrznych) jeśli zachodzi potrzeba poboru wody w innych celach, na przykład gospodarczych. Należy jednak pamiętać, że mogą to robić jedynie upoważnione do tego służby, czyli pracownicy wodociągów oraz jednostki straży pożarnej podczas akcji gaśniczej.

 

Hydranty zewnętrzne

Pozwalają na bezpośredni pobór wody pod sporym ciśnieniem z sieci wodociągowej. Zasady ich budowy i użytkowania regulowane są Ustawą o ochronie przeciwpożarowej, a także Prawem budowlanym.

Są częścią systemu mającego zapewnić obiektom i mieszkańcom bezpieczeństwo w razie wybuchu pożaru i powinny być co najmniej raz w roku poddawane okresowej ocenie technicznej. Wszystkie hydranty zewnętrzne muszą spełniać pewne ściśle określone wymogi, z których podstawowymi wytycznymi są:

• nie mniejsze ciśnienie niż 0,1 MPa,
• wydajność co najmniej 5 dm3/s.

Dokładne dane można sprawdzić m.in. na stronach PSP oraz w Rozporządzeniach.

W zależności od rodzaju potrzeb stosowane są hydranty o różnej średnicy nominalnej (DN):

• hydrant DN 80 - sieć wodociągowa przeciwpożarowa,
• hydrant DN 100 - przy obiektach produkcyjnych, magazynowych, rafineryjnych i petrochemicznych, które wymagają przy gaszeniu ilości wody przekraczającej 30 dm3/s,
• hydrant DN 150 - obiekty szczególnie chronione i wymagające intensywnego czerpania wody, główne magistrale wodociągowe.

 

Gdzie montuje się hydranty zewnętrzne

Hydranty zewnętrzne znajdują zastosowanie w pobliżu zabudowań o charakterze mieszkalnym, a także miejscach podwyższonego ryzyka, tj. stacje benzynowe, fabryki, obiekty, na których odbywają się imprezy masowe, dworce itp. Według prawa powinny być umiejscowione w sposób łatwo dostępny z dróg komunikacyjnych i w odstępach nie większych niż 150 m. Spotkać możemy zarówno charakterystyczne hydranty nadziemne, jak i mniej widoczne hydranty podziemne.

Dzięki hydrantom straż pożarna podczas akcji nie musi transportować na miejsce zdarzenia większej ilości wody - wystarczy że podłączy do nich specjalnie zakończone węże gaśnicze.

 

Hydranty nadziemne

Tego typu hydranty bardzo rzucają się w oczy. Zazwyczaj mają charakterystyczny, czerwony kolor (nie jest to jednak wymagane, w przeciwieństwie do obowiązkowego oznaczenia zgodnego z normami - tabliczka z literą H oraz średnicą przyłącza), około metrową kolumnę i zakończone są "grzybem" wraz z przyłączami.

 

Hydranty podziemne

Decyzję o budowie hydrantu podziemnego zazwyczaj podejmuje się w przypadku, w którym istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania do budowy hydrantu nadziemnego (na przykład utrudnienia w ruchu). Oznacza się je poprzez tabliczkę na wysięgniku, posiadającą literę H, oznaczenie średnicy, a także informację o odległości od znaku.

 

Hydranty wewnętrzne

Jak sama nazwa wskazuje, znajdują zastosowanie wewnątrz budynków szczególnie zagrożonych pożarem. Zazwyczaj mieszczą się na ścianie w charakterystycznej szafce, która musi być oznaczona właściwym znakiem oraz posiadać widoczną instrukcję obsługi.

 

Hydrant natynkowy

Najczęściej stosowany model hydrantów wewnętrznych. Występuje w postaci metalowej szafki, niekiedy z przeszklonymi drzwiami przednimi. Wewnątrz (w większości modeli) znajdują się: wąż, zawód oraz prądownica. Niektóre posiadają także miejsce na gaśnicę.

 

Hydrant wnękowy (podtynkowy)

Hydranty podtynkowe posiadają mniejszą głębokość niż natynkowe, umożliwiającą montaż we wnęce ściany, przez co można umiejscowić na ograniczonej przestrzeni, a także w miejscach odznaczających się wysoką estetyką. Natomiast wyposażenie nie różni się od modelu natynkowego.

 

Jakie budynki wymagają hydrantów wewnętrznych

Hydranty wewnętrzne muszą być zamontowane we wszystkich budynkach, które zostały zakwalifikowane do kategorii zagrożenia ludności ZL, tj. budynki zamieszkania zbiorowego, użyteczności publicznej, produkcyjne i magazynowe, a także inwentarskie.

Od wielkości powierzchni będącej odrębną strefą pożarową zależy zastosowanie hydrantu z konkretną średnicą nominalną (DN) i rodzajem węża, które umożliwiają odpowiednią wydajność poboru wody:

• DN 25 z wężem półsztywnym- budynki zamieszkania zaliczone do ZL I, II, III i V ( wysokie i niskie o powierzchni ponad 200 m2) - np. szkoły, sklepy, hotele,
• DN 33 z wężem półsztywnym- garaże wielokondygnacyjne lub jednokondygnacyjne o ilości stanowisk powyżej 10,
• DN 52 z wężem płasko składanym - strefy produkcyjne i magazynowe.

 

Kto zajmuje się hydrantami?

Ochrona przeciwpożarowa pozostaje w gestii gminy, która ma obowiązek łożyć na utrzymanie sieci wodociągowej i hydrantów. Natomiast bezpośrednia pieczę nad sprawnością i gotowością elementów należących do sieci sprawują przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjne. Tym samym tylko one są upoważnione do użytkowania hydrantów. Wyjątek stanowią jednostki straży pożarnej w trakcie akcji gaśniczych.