Partner serwisu

Stara jak nowa, czyli jak poprawić wydajność starzejącej się studni głębinowej?

Kategoria: Gospodarka wodna

Większość ujęć wód podziemnych cechuje spadek wydajności w czasie eksploatacji. Spowodowane jest to piaszczeniem, korozją czy kolmatacją. W zależności od rodzaju uszkodzenia, naprawa studni może przebiegać w różny sposób. Jaka metoda sprawdziła się przy renowacji studni głębinowej 1 i 2 w Łodzi?

Stara jak nowa, czyli jak poprawić wydajność starzejącej się studni głębinowej?

Zapobieganie starzeniu się studni głębinowych jest warunkiem zachowania wyjściowych parametrów pracy ujęcia, gwarantujących utrzymanie wymaganej jego wydajności. Skutecznym działaniem prewencyjnym są regularne kontrole z wykorzystaniem kamery telewizyjnej. Inspekcja taka pozwala szybko wykryć i dokładnie zlokalizować miejsce występowania problemów eksploatacyjnych (kolmatacji, piaszczenia, korozji), powodujących spadek wydajności ujęcia. Natomiast wybór metody usuwania przyczyn tych problemów zależy od chemizmu wody podziemnej, rodzaju filtra studziennego, konstrukcji studni i struktury warstwy wodonośca.

Na podstawie analizy parametrów hydrogeologicznych (depresja, wydajność, wydajność jednostkowa) i stanu filtra studziennego (brak osadów w części roboczej filtra) renowację chemiczną studni głębinowej nr 1 należy uznać za skuteczną. Stan otworu studziennego określa się jako dobry i zdatny do dalszej eksploatacji zgodnej z zaleceniami, zawartymi w dokumentacji hydrogeologicznej ujęcia.

Należy zaznaczyć, iż renowacja studni metodą pneumoimpulsową była bardziej efektywna niż metoda chemiczna (wydajność po renowacji bliższa wydajności z roku 1984 – okresu budowy ujęcia). Obecnie ujęcie pracuje z wydajnością stanowiącą 20% wydajności dopuszczonej przez pozwolenie wodno-prawne.

Fot.: photogenica.pl

Cały materiał znajdą Państwo w magazynie "Ochrona Środowiska" nr 4/2013

Strona używa plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. OK, AKCEPTUJĘ