Dwadzieścia lat po wejściu w życie pierwszej dyrektywy w sprawie wody pitnej nadszedł czas, aby zaktualizować i zaostrzyć wartości progowe dla niektórych zanieczyszczeń, takich jak ołów. Dla Parlamentu Europejskiego niezwykle ważne było, aby nowa dyrektywa uczyniła naszą wodę pitną jeszcze bezpieczniejszą i uwzględniła pojawiające się zanieczyszczenia. Dlatego też z zadowoleniem przyjmuję fakt, że osiągnięty dziś wieczorem kompromis zawiera w dyrektywie przepisy dotyczące mikroplastików i substancji zaburzających gospodarkę hormonalną, takich jak bisfenol A; - powiedział w środę poseł sprawozdawca Christophe Hansen (źródło: informacja prasowa PE).

Dyrektywa wprowadza obowiązek kontroli nowych zanieczyszczeń. Odnosi się także do inicjatywy obywatelskiej „Prawo do wody" wskazując konieczność zajęcia się kwestią dostępu do wody dla każdego mieszkańca UE. Konieczne więc będzie, w miarę możliwości, ustawianie urządzeń do poboru wody wewnątrz i na zewnątrz wybranych budynków i w miejscach publicznych, a także zachęcanie do bezpłatnego lub za niską opłatą dostarczanie wody w restauracjach i stołówkach.

Bardziej rygorystyczne dopuszczalne wartości dla ołowiu będą miały zastosowanie nie tylko dla nowych materiałów, ale także w odniesieniu do istniejących sieci wodociągowych. 15-letni okres przejściowy, da państwom członkowskim czas na renowację sieci.
Znaleziono kompromis w sprawie substancji zaburzających gospodarkę hormonalną: w odniesieniu do bisfenolu A zostanie ustalona wartość parametryczna 2,5 µg, którą będzie można zmienić za pomocą aktów delegowanych (zwycięstwo PE i Komisji). Pozostałe substancje zaburzające gospodarkę hormonalną zostaną umieszczone na liście obserwacyjnej.

Komisja ma trzy lata na opracowanie metodyki pomiaru mikroplastików, na podstawie której można by następnie umieścić mikroplastiki na liście obserwacyjnej. Komisja ma także opracować metodę podejścia do badań substancji PFAS tak, aby ustalić wartości graniczne dla całej rodziny. W międzyczasie 20 poszczególnych substancji PFAS zostanie umieszczonych w załączniku III.
Dostawcy wody będą mieli obowiązek informowania o parametrach jakościowych, ale także o strukturze kosztów i reklamacjach konsumentów.

Ponadto dyrektywa wprowadza system zatwierdzania materiałów mających kontakt z wodą. Europejska Agencja Chemiczna (ECHA) uzupełni pozytywny wykaz substancji i materiałów oraz opracuje metodykę prowadzenia tego wykazu.

Uzgodniono również sekwencję działań mających na celu zapobieganie wyciekom wody. Państwa członkowskie będą miały trzy lata na obliczenie swojego wskaźnika wycieku wody, następnie Komisja określi średni roczny wskaźnik wycieku, a państwa członkowskie będą miały dwa lata na opracowanie planów ich ograniczania.

Kolejne kroki w kierunku ostatecznego przyjęcia dyrektywy wydają się już łatwe. Czekają uzgodnienia organizacyjne, zakończenie procesu legislacyjnego oraz głosowanie w Parlamencie. Jest więc szansa, że nowa dyrektywa zostanie ogłoszona w pierwszych tygodniach 2020 roku.

Klara Ramm
ekspert IGWP