Odwiercenie studni głębinowych, zwłaszcza ujmujących głęboko występujące poziomy wodonośne, jest przedsięwzięciem drogim dla inwestora, gdyż inwestycje takie mogą kosztować kilka (a nawet kilkanaście) milionów złotych. Przy prawidłowym wykonaniu i kontrolowanej eksploatacji studnie są z reguły urządzeniami (urządzeniami wodnymi) pracującymi bezawaryjnie. Zdarza się jednak, iż podczas użytkowania ujawniają się wady konstrukcyjne, bądź powstają awarie będące następstwem naturalnych procesów starzenia studni (korozja materiałów, uszkodzenia filtra, powstawanie nieszczelności). Wówczas, konieczne jest podjęcie decyzji o wykonaniu naprawy studni – remontu lub rekonstrukcji, które pozwolą zabezpieczyć lub wyeliminować zużyte elementy konstrukcji, a często poprawić wydajność otworu studziennego. Niemniej każde z tych działań wymaga wdrożenia odrębnych procedur prawnych oraz jest inaczej rozliczane finansowo.

W referacie przedstawiono rozróżnienie tych dwóch inwestycji w praktyce. Podstawą do opracowania stały się doświadczenia w eksploatacji ponad 50 studni ujęciowych, zebrane podczas ostatnich lat.