Monitoring gliwickiej sieci
Montaż punktów monitoringu sieci w newralgicznych jej miejscach pozwolił na bieżąco reagować na sytuacje awaryjne – każda zmiana wybranych parametrów (przede wszystkim ciśnienia i przepływu) ponad ustalone progi wyzwala alarm, pozwalający dyspozytorowi odpowiednią reakcję.
Przykład ekranu dyspozytorskiego pokazuje rys. 1 – punkty czerwone oznaczają wystąpienie alarmu, na dole ekranu pokazana jest jego przyczyna. Dzięki takiemu rozwiązaniu czas reakcji na awarie został skrócony do minimum.
Efekty
Jednocześnie już pierwsze uruchomienia przepływomierzy wskazały na zasadność ich użycia: w wielu miejscach woda płynie w innym niż przewidywany kierunku lub zmienia kierunek przepływu w ciągu doby. Dodatkowo w wielu miejscach wartości przepływów okazały się tak niskie, że zastosowanie w takich punktach wodomierzy spowodowałoby brak wskazań – pojawiły się również natychmiast pytania o przyczyny tak niskich wskazań, a analiza struktury sieci sugeruje wielokrotnie prawdopodobne zamknięcie lub bardzo silne zdławienie zasuwy/zasuw liniowych. Potwierdzenie jednego z takich przypadków pokazuje przykład jednej z magistral DN300 w centrum miasta – otwarcie jednej zasuwy natychmiast zmieniło parametry pracy sieci i ustabilizowało kierunek przepływu wody (rys. 2).
Drugim, nie mniej ważnym efektem jest możliwość analizy zachowania sieci w czasie awarii – wyznaczenie kierunków dopływu wody do miejsca awarii czy zachowania poszczególnych źródeł wody. Przykład takiej analizy pokazuje rys. 3 – awaria rurociągu DN450, wywołana przez zewnętrzną firmę spowodowała wyciek o sumarycznym wydatku ponad 3000 m3/h wraz z odwróceniem kierunków w kilku kluczowych magistralach.
System monitoringu sieci i obiektów wodociągowych jest bardzo użytecznym i potrzebnym narzędziem pracy, zarówno dla bieżącej eksploatacji, jak i podczas analiz sytuacji ekstremalnych czy nietypowych. Jednak jego stworzenie i praca bez zaangażowania wielu działów przedsiębiorstwa byłaby niemożliwa.
Fot.: PWiK Gliwice