Mokry też spłonie
Aby osady ściekowe stały się pełnowartościowym paliwem dla cementowni, elektrowni czy spalarni odpadów komunalnych, wymagają odpowiedniego wysuszenia. Interesującym rozwiązaniem jest próba współspalania mokrych
osadów ściekowych z biomasą. Realizację takiego projektu podjęto już w Żorach.
Osady ściekowe posiadają ok. 80% wody, co uniemożliwia ich autotermiczne spalenie. Warunkiem monospalania jest wysuszenie osadu do poziomu poniżej 40% zwartości wody, natomiast zawartość substancji palnych (węgiel, wodór, siarka) powinna wynosić powyżej 25% [7]. Budowa instalacji spalania charakteryzuje się sporymi nakładami finansowymi, dlatego przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjne nie są predysponowane do samodzielnego tworzenia skomplikowanych i drogich instalacji gospodarki komunalnymi osadami ściekowymi [3]. Korzystnym rozwiązaniem może być więc proces współspalania w cementowniach czy kotłach energetycznych.
Materiał zeroemisyjny
Jednym z podstawowych celów KPGO 2014 jest wzrost komunalnych osadów ściekowych przekształcanych termicznie w cementowniach, kotłach energetycznych oraz spalarniach. Cementownie wykazują zainteresowanie wykorzystaniem komunalnych osadów ściekowych jako paliwa. Zachętą dla nich jest fakt, że zawarta w osadach biomasa jest traktowana jako materiał zeroemisyjny, obniżający emisję CO2 [8]. Jednak jeden z wymogów, jaki stawiają cementownie, jest wysuszenie osadów ściekowych do poziomu co najmniej 90% suchej masy. Elektrownie natomiast nie wykazują zainteresowania współspalaniem ze względu na zwiększone standardy emisyjne, które wynikają z tego, że współspalany osad ściekowy traktowany jest jako odpad, chyba że udział w strumieniu paliwa nie przekroczyłby 1%. Współspalanie odpadów komunalnych z osadami ściekowymi może obniżyć ich koszty utylizacji wynikające z budowy jednej instalacji przystosowanej dla tych odpadów. Podstawowym warunkiem prowadzenia tego procesu jest to, aby osady ściekowe miały wartość opałową co najmniej zbliżoną do wartości opałowej odpadów, co można osiągnąć w procesie suszenia [11]. Instalacje tego typu są szczególnie popularne w Japonii [9].
Fot.: Energopomiar Sp. z o.o.
Cały materiał znajdą Państwo w magazynie "Ochrona Środowiska" nr 1/2014
Literatura:
[1] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów, Dz.U. Nr 112, poz. 1206.
[2] Ochrona Środowiska 2013, Główny Urząd Statystyczny, Warszawa październik 2013, http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gu/SE_ochrona_srodowiska_2013.pdf [dostęp: 19.02.2014].
[3] Uchwała Nr 217 Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2010 r. w sprawie „Krajowego planu gospodarki odpadami 2014”, Monitor Polski Nr 101, poz. 1183.
[4] Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 8 stycznia 2013 r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu, Dz.U. Nr 0, poz. 38.
[5] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 lipca 2010 r. w sprawie komunalnych osadów ściekowych, Dz.U. Nr 137, poz. 924.
[6] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji, Dz.U. Nr 95, poz. 558.
[7] Bień J. B.: Osady ściekowe, teoria i praktyka, Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 2007.
[8] Osady ściekowe paliwem dla cementowni, „Przegląd Komunalny” Zeszyt Specjalny 2013, nr 3, s. 38.
[9] Werle S.: Doświadczenia i potencjał termicznego zagospodarowania osadów ściekowych, Energetyka Cieplna i Zawodowa, 2010, nr 10.
[10] Gaweł I., Kubicka S., Szlęk A.: Modelowe rozwiązanie spalania osadów ściekowych, „Piece Przemysłowe & Kotły” 2013, nr 3-4, s. 20-23.
[11] Waluga P., Barbusiński K.: Unieszkodliwianie osadów ściekowych w procesach suszenia i współspalania, http://ekologia-info.eu/?lang=1&menu=1&menu_select=7&podmenu_select=135 [dostęp:20.02.2014]
