Występowanie powietrza w sieciach musi być rozpatrywane wieloaspektowo. Z jednej strony właściwe przewietrzenie przewodów grawitacyjnych umożliwia jakieś racjonalne rozwiązanie problemu powstających odorów, ale bez przesady. Oczekiwania, iż samo dodanie powietrza do już zagniłych ścieków cudownie zlikwiduje uciążliwość jest co najmniej daleko idącą naiwnością. Z drugiej strony, to samo powietrze może prowadzić do bardzo poważnych zaburzeń przepływów, w tym praktycznego zablokowania przewodów ciśnieniowych, nawet o średnicach przekraczających 1000 mm.

Powietrze może stanowić istotny czynnik zakłócający przepływ w sieciach wodociągowych i kanalizacyjnych. Aczkolwiek problem odnosi się głównie do przewodów ciśnieniowych to zaburzenia mogą wystąpić również w sieciach grawitacyjnych. Wówczas będą to przede wszystkim konsekwencje zaniżeń i zawyżeń przewodów, względnie pracy wyżej położonych przepompowni ścieków [1]. Oddzielny problem to w przypadku kanalizacji wód opadowych konsekwencje gwałtowności zjawisk atmosferycznych.

Pewne ilości powietrza są zawsze w wodzie i mogą wytrącać się z niej w trakcie przepływu, natomiast ze względu na wysokość temperatury ścieków na odpływie powietrze może do nich trafiać w procesach wtórnych.

Początkowo powietrze występuje w formie rozproszonych pęcherzyków, później tworzy większe konglomeraty [2], ostatecznie mogące zajmować nawet pełen przekrój rurociągu. Zakłócają one, a nawet w praktyce blokują, przepływ cieczy przez przewód.